Vandaag, een stralende dag, heb ik een bruidspaar mogen trouwen. Op het zonnig terras van Theater De Maaspoort, uitzicht over Mooder Maas, klonk er twee keer ja ik wil. Volmondig, recht vanuit het hart, de lach nog stralender dan de dag. Voor mij iedere keer een feest om met een ferme hamerslag een huwelijk te bekrachtigen. Iedere keer een feest om twee mensen het avontuur van de liefde te zien aangaan. Eens verliefd geworden, zal er na verloop van tijd hopelijk een diepgevoelde liefde voor in de plaats komen. Van vlinders die fladderen naar harten die versmelten. Een beeldspraak die een oudere dame me aanreikte toen ik deze week haar man uitgeleide uit het leven mocht doen. Verliefdheid en liefde, het lijkt hetzelfde, maar het een kán het resultaat zijn van het ander.
Ooit beloofden ook deze man en vrouw elkaar de liefde voor het leven. Misschien wel op eenzelfde stralende dag als vandaag. Ook toen werd het ja-woord vol overtuiging uitgesproken, werden ringen gewisseld en werd er feest gevierd. Niet anders dan deze vrijdag, dit jonge paar dat klaar is voor een gezamenlijke reis door het leven. Samen, handen die elkaar vastpakken, een avontuur dat met elkaar aangegaan wordt. Een reis die ongetwijfeld diepe dalen zal kennen en over hoge bergen zal gaan. Om maar eens een cliché te gebruiken.
Theater van het leven. Een tekst die Frans Boermans zaliger eens schreef. Als woordkunstenaar, wie weet levenskunstenaar, raakte hij daarmee de spijker op de kop. Een theater kent vele uitvoeringen, iedere keer weer wordt het toneelgordijn opgehaald, gaan de spotlights aan en kan er genoten worden. Van muziek, van dans, toneel en cabaret, een aaneenschakeling van beleving, van emotie. Iedere keer opnieuw verwondering, net zoals we ons telkens opnieuw mogen verwonderen aan het leven. Met de zon hoog aan de hemel, een mooi bruidje en een stoere bruidegom kan deze voorstelling in ieder geval niet meer stuk. Succes verzekerd!
En zo speelt ieder zijn rol in het leven, op zijn of haar eigen, unieke wijze. Waarschijnlijk is dát hetgeen Frans Boermans bedoelde toen hij zijn quote aan het papier toevertrouwde. De ene keer weet je alle spotlights op je gericht en voelt dat goed. De andere keer is het juist de luwte die je opzoekt, sta je graag even in de coulissen. Zolang je maar de rol speelt die je past in het theater van het leven, je authentiek mag en kunt zijn. Trouwen of rouwen, het volle licht of juist het zachte schemerlicht, alles maakt deel uit van dat ene grote theaterstuk. Iedere dag opnieuw voelt het als een voorrecht om daarin ook mijn rol te mogen spelen. Als verbinder, als regisseur, op de voorgrond of juist wat aan de zijlijn, de andere spelers de ruimte biedend.
Het ja ik wil van het bruidspaar kreeg voor mij vandaag zo een dubbele betekenis. Ja zeggen tegen de liefde, maar ook ja zeggen tegen het theater van het leven. Een mooiere rol dan die van Woordenschilder zie ik voor mijzelf daarbij niet weggelegd!
